ΑΠ 1322/2006

Ποινική δικονομία. Αναίρεση λόγω έλλειψης αιτιολογίας παραπεμπτικού βουλεύματος. Παράβαση του νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας σε βαθμό κακουργήματος (αναπαραγωγή και κυκλοφορία υλικών φορέων που περιέχουν εγγραφή ζωντανής ερμηνείας ή εκτέλεσης χωρίς την άδεια του ερμηνευτή και του παραγωγού υλικού φορέα) για έλλειψη αιτιολογίας και έλλειψη νόμιμης βάσης, εφόσον δε γίνεται αναφορά περί του ότι οι περιστάσεις υπό τις οποίες έγιναν οι πράξεις μαρτυρούν ότι οι αναιρεσείοντες είναι ιδιαίτερα επικίνδυνοι ή περί του ότι το επιδιωκόμενο όφελος είναι ιδιαίτερα μεγάλο (ΕλΔ 2006, σελ. 1565). 

ΑΠ 1128/2006

Δικονομία πολιτική. Αναιρετικοί λόγοι. Εννοια "πραγμάτων" κατ΄ αρ. 559, περ. 8 ΚΠολΔ. Συναλλακτικά ήθη. Παραβίαση χρηστών ηθών. Η σχέση μεταξύ μουσικού καλλιτέχνη και δισκογραφικής εταιρείας με σκοπό την ηχογράφηση μουσικών δίσκων συνιστά σύμβαση έργου. Η καταγγελία της σύμβασης εκ μέρους του καλλιτέχνη πριν την εκτέλεση του έργου δεν επιφέρει τη λύση της σύμβασης αλλά συνιστά μη εκπλήρωση των συμβατικών υποχρεώσεων. Μόνο στην περίπτωση της υπερημερίας του εργοδότη, επιτρέπεται η υπαναχώρηση από τη σύμβαση εκ μέρους του εργολάβου. Αναιρείται η προσβαλλόμενη απόφαση γιατί δεν έλαβε υπόψη τον ισχυρισμό ότι υπάρχει συναλλακτική συνήθεια στις δισκογραφικές εταιρείες να μην κυκλοφορεί δίσκο ένας καλλιτέχνης με μία εταιρεία, εφόσον δεν έχει λήξει η συνεργασία με άλλη. (Αναιρεί την 1382/2004 ΠΠρΑθ) (ΔΕΕ 2006, σελ. 1138). 

ΑΠ 1125/2006

Αναδρομικότητα των νόμων. Ο νομοθέτης δεν εμποδίζεται να προσδώσει στο νόμο αναδρομική ισχύ με εξαίρεση τις διατάξεις των άρθ. 7 παρ. 1 και 78 παρ. 2 του συντάγματος και του άρθρ. 1 του πρώτου πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ. Δυνατότητα απόσβεσης ή κατάργησης δικαιωμάτων που απονεμήθηκαν με προγενέστερο νόμο, μόνο εφόσον αυτό επιβάλλεται από λόγους γενικότερου κοινωνικού ή δημοσίου συμφέροντος ή ωφέλειας, οι οποίοι υπόκεινται στο έλεγχο των δικαστηρίων. Αντίθετη στο άρθρο 17 του συντ. και του πρώτου προσθέτου πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ η διάταξη του άρθρου 14 παρ. 4 Ν. 3049/2002, με την οποία καταργούνται αναδρομικά γεννημένες (με το άρθρο 18 παρ. 3 Ν. 2121/1993) αξιώσεις αμοιβής για την αναπαραγωγή πνευματικών δικαιωμάτων μέσω των πωληθέντων ηλεκτρονικών υπολογιστών. Παραπομπή στην Ολομέλεια (ΝοΒ 2007, σελ. 871). 

ΑΠ 1118/2006

Παράβαση νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Στοιχεία αδικήματος. Καταδίκη αναιρεσείοντος για παράβαση διατάξεων του Ν. 2121/1993, ο οποίος υπέκλεψε, αντέγραψε και χρησιμοποίησε στοιχεία της μελέτης του εγκαλούντος για την κατασκευή έργου, υποβληθέντος απ΄ αυτόν σε διαγωνισμό. Αναίρεση καταδικαστικής απόφασης για έλλειψη νόμιμης βάσης, εφόσον δεν εκτίθεται με ποια περιστατικά και σκέψεις υπήγαγε το Εφετείο στην έννοια του πρωτοτύπου πνευματικού έργου την ως άνω μελέτη της εγκαλούσας (ΝΟΒ 2006/1140).

ΑΠ 517/2006

ΑΠ 513/2006

ΑΠ 360/2006

Οπως προβλέπει το Π.Δ. 180/1979 (άρθρο 4 παρ. 1 αυτού) απαγορεύεται η εργασία με οποιαδήποτε ιδιότητα στα κέντρα διασκεδάσεως και καταστήματα, που αναφέρονται σε αυτό χωρίς άδεια της αστυνομικής Αρχής και περαιτέρω το ίδιο ως άνω νομοθέτημα προβλέπει ποινικές κυρώσεις για όσους απασχολούν προσωπικό χωρίς την ανωτέρω άδεια. Το ανωτέρω ΠΔ, όπως ισχύει σήμερα, αναφέρεται κυρίως στους όρους λειτουργίας των ως άνω καταστημάτων και κέντρων διασκεδάσεως και ορίζει τις προϋποθέσεις χορηγήσεως αδείας λειτουργίας αυτών από την αρμόδια αστυνομική αρχή και ως προς αυτό το σημείο ευρίσκεται εντός των ορίων της νομοθετικής εξουσιοδοτήσεως του άρθρου 167 του Β.Δ. της 31.12.1957/20.1.1958. Κατά το μέρος όμως, κατά το οποίο με το ίδιο ως άνω ΠΔ θεσπίζεται απαγόρευση εργασίας με οποιαδήποτε ιδιότητα σε κέντρα διασκεδάσεως χωρίς άδεια της αστυνομικής Αρχής, κείται τούτο εκτός νομοθετικής εξουσιοδοτήσεως, αφού η προαναφερθείσα εξουσιοδοτική διάταξη του ανωτέρω ΒΔ/τος παρέχει τέτοια εξουσιοδότηση μόνο καθόσον αφορά την ίδρυση ή διατήρηση κέντρων διασκεδάσεως και όχι για την παροχή εργασίας σ΄ αυτά, πράγμα που είναι διαφορετικό από τη λειτουργία ή διατήρηση των εν λόγω κέντρων. Περιστατικά (αναιρεί την Εφετείου Πειραιώς 320/2003) (ΧρΙδ 2007, σελ. 222). 

ΑΠ 22/2006

Πνευματική Ιδιοκτησία. Οργανισμός Πνευματικής Ιδιοκτησίας. Αρμόδια όργανα προσδιορισμού φόρου. Σύμφωνα με το άρθρο 78 παρ. 4 Σ ο προσδιορισμός του ύψους του επιβαλλόμενου φόρου δεν μπορεί να γίνει κατ’ εξουσιοδότηση του κοινού νομοθέτη από τη διοίκηση, αλλά μόνο από τα όργανα εκείνα, που είναι κατά το Σύνταγμα αρμόδια να θεσπίζουν κανόνες δικαίου. Η διάταξη του άρθρου 69 παρ. 2 του Ν 2121/1993 θεσπίζει υπέρ του «Οργανισμού Πνευματικής Ιδιοκτησίας» φόρο, ήτοι αναγκαστική παροχή επιβαλλόμενη στους Οργανισμούς Συλλογικής Διαχείρισης υπέρ του τελευταίου λειτουργούντος κατ’ άρθρο 4 του Ν 2121/1993 χάριν του δημοσίου συμφέροντος χωρίς καμία συσχέτιση με την προσφορά προς τους άνω οργανισμούς συγκεκριμένης ειδικής αντιπαροχής. Το άρθρο 69 παρ. 2 του Ν 2121/1993 που παρέχει εξουσιοδότηση στον Υπουργό Πολιτισμού να καθορίζει με κανονιστική πράξη της διοικήσεως, όπως έγινε εν προκειμένω με το άρθρο 6 παρ. 2 εδ. α’ του ΠΔ 311/1994, τον φορολογικό συντελεστή αντίκειται στο άρθρο 78 παρ. 4 Σ (βλ. και ΣτΕ Ολ 1262/2005, 949/2000, ΑΠ Ολ 751/1986) (μειοψ.) (Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΝΟΜΟΣ, lawdb.intrasoftnet.com). 

ΑΠ 1345/2005

Ποινική δικονομία. Αναίρεση για υπέρβαση εξουσίας προσβαλλόμενης απόφασης που απέρριψε έφεση ως ανυποστήρικτη, εφόσον η κλήση προς συζήτηση επιδόθηκε σε διαφορετική από τη δηλωθείσα στην έφεση διεύθυνση, χωρίς να προκύπτει ότι η εκκαλούσα είχε δηλώσει αλλαγή της διεύθυνσής της και άρα η επίδοση ήταν άκυρη (ΠοινΛογ 2005, σελ. 1273). 

ΑΠ 1273/2005

Ορθή και αιτιολογημένη παραπομπή του αναιρεσείοντος να δικασθεί για παράνομη εγγραφή και πώληση CD που περιείχαν ηλεκτρονικά παιχνίδια, προγράμματα για υπολογιστή και κινηματογραφικά έργα, κατ’ επάγγελμα και κατά συνήθεια τελεσθείσα. Μεταβολή κατηγορίας. Απόρριψη ισχυρισμού πλάνης (ΠοινΔικ 2005, σελ. 1502 περίλ.).