Εφετείο

ΕφΑθ 915/2010

Η παρουσίαση οπτικοακουστικών έργων από τους τηλεοπτικούς δέκτες, οι οποίοι είναι εγκατεστημένοι σε δωμάτια ξενοδοχείου αποτελεί “δημόσια εκτέλεση” υπό την έννοια του άρθρου 3 παρ. 1 στοιχ. η’ Ν.2121/1993. Σε περίπτωση διαφωνίας μεταξύ των χρηστών και των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης περί της ευλόγου αμοιβής, αυτή, και και οι όροι πληρωμής της, καθορίζονται από το μονομελές πρωτοδικείο κατά τη διαδικασία των ασφαλιστικών μέτρων, ενώ οριστικά περί της αμοιβής αποφαίνεται το αρμόδιο δικαστήριο. 

ΕφΑθ 657/2010

Υποχρέωση υποβολής υπεύθυνης δήλωσης σχετικά με την συνολική αξία συσκευών, του χαρτιού (κατάλληλου για φωτοτυπίες), των σαρωτών-scanners και των αποθηκευτικών μέσων με χωρητικότητα μικρότερη των 100 Mbytes.

ΕφΘεσ 1897/2010

Προβολή έργων από τηλεοπτικούς δέκτες που έχει εγκαταστήσει ο ξενοδόχος σε δωμάτια ξενοδοχείου. Προϋποθέσεις με τις οποίες οφείλει ο ξενοδόχος αμοιβή στον "Οργανισμό Συλλογικής Διαχείρισης δημιουργών θεατρικών και οπτικοακουστικών έργων". (βλ. Εισαγ. σημ. Κ. Παμπούκη, ΕπισκΕμπΔ 2010/1168).

ΕφΘεσ 929/2010

Εύλογη και ενιαία αμοιβή καταβαλλόμενη από το χρήστη στους οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης για τη ραδιοτηλεοπτική μετάδοση υλικού φορέα ήχου. Κριτήρια προσδιορισμού του ύψους της εύλογης αμοιβής. Διαχείριση συγγενικών δικαιωμάτων αλλοδαπών δικαιούχων από ημεδαπούς οργανισμούς συλλογικής διαχείρισης. Συμβάσεις αμοιβαιότητας μεταξύ των ημεδαπών και αλλοδαπών οργανισμών. Προστασία των συγγενικών δικαιωμάτων των αλλοδαπών δικαιούχων και από τη Διεθνή Σύμβαση της Ρώμης. «Εθνική μεταχείριση» τόσο αλλοδαπού δικαιούχου κράτους-μέλους όσο και αλλοδαπού εκτελεστή κ.λπ., μη προερχομένου από κράτος-μέλος, εφ΄όσον όμως η πρώτη έκδοση του φωνογραφήματος έλαβε χώρα στο μη συμβαλλόμενο κράτος, αλλά εντός 30 ημερών από την αρχική δημοσίευση παρουσιάστηκε στο κοινό και δημοσιεύθηκε σε κράτος-μέλος της Σύμβασης. Κατάρτιση αμοιβολογίου από τους εν λόγω οργανισμούς ανάλογα με την έκταση της χρήσης. Αγωγή καταβολής εύλογης αμοιβής επί των ακαθάριστων εσόδων ραδιοφωνικού σταθμού. Δέχεται εν μέρει την αγωγή και καθορίζει εύλογη αμοιβή, αναγόμενη σε ποσοστό 2% επί των πάσης φύσεως (ακαθάριστων) εσόδων του σταθμού. Άσκηση δύο αντίθετων εφέσεων. Απορρίπτει την έφεση της εναγόμενης εταιρείας. Πολιτική Δικονομία. Ορισμένο και παραδεκτό της αγωγής. Αρκεί η αναφορά στο δικόγραφο ότι αυτοί εκπροσωπούν το σύνολο της ενδιαφερόμενης κατηγορίας δικαιούχων και του έργου αυτών, καθώς και η δειγματοληπτική αναφορά αυτών, χωρίς να απαιτείται η εξαντλητική αναφορά του συνόλου τους. Συνέπειες άσκησης αγωγής. Τόκοι. Έχει το χαρακτήρα όχλησης, με αποτέλεσμα να συνεπάγεται την τοκογονία του ληξιπρόθεσμου χρέους. Δέχεται την έφεση της ενάγουσας, μόνο ως προς το κεφάλαιο της έναρξης επιδίκασης τόκων, αφού η πρωτόδικη απόφαση με το να αναγνωρίσει οφειλή τόκων από την επίδοση της τελεσίδικης απόφασης και όχι της πρωτόδικης εφάρμοσε εσφαλμένα τις σχετικές διατάξεις.

ΕφΑθ 7275/2009

Πνευματική ιδιοκτησία. Προστασία αυτής. Δικαιώματα του πνευματικού δημιουργού. Άσκηση των σχετικών αξιώσεων από τον αποκτήσαντα το περιουσιακό δικαίωμα του δημιουργού. Λογοτεχνικά έργα. Χρονική διάρκεια του δικαιώματος εκμετάλλευσης επί των έργων αυτών. Προστασία του δικαιώματος για μετάφραση του έργου. Καθεστώς της Οδηγίας 93/1998 ΕΟΚ. Αναβίωση των δικαιωμάτων του δημιουργού. Ρύθμιση των δικαιωμάτων των τρίτων επί του έργου αυτού. (Βλ. σημ. Ν. Κυπρούλη, ΔΕΕ 2010/681).

ΕφΑθ 6658/2009

Υποχρέωση υποβολής υπεύθυνης δήλωσης σχετικά με την συνολική αξία συσκευών, του χαρτιού (κατάλληλου για φωτοτυπίες), των σαρωτών-scanners και των αποθηκευτικών μέσων με χωρητικότητα μικρότερη των 100 Mbytes.Δεν τίθεται ως προύπόθεση της γέννησης και του απαιτητού της εύλογης αμοιβής του αρ.18 Ν.2121/1993 η αναπαραγωγή κάποιου έργου αλλά αυτή υπολογίζεται στο σύνολο των τεχνικών μέσων και συσκευών που κρίνονται πρόσφορα για αναπαραγωγή και δεν συνδέεται η υποχρέωση καταβολής της αμοιβής με την συντελεσμένη αναπαραγωγή των έργων.

ΕφΑθ 4793/2009

Πνευματική ιδιοκτησία. Προστασία αυτής. Ο δημιουργός έχει αφενός περιουσιακό και αφετέρου ηθικό δικαίωμα επί του έργου του. Έννοια πρωτότυπου πνευματικού έργου. Διάκριση αυτού αφενός στη μορφή του και αφετέρου στην ιδέα. Προστατεύεται η μορφή : τηλεοπτική εκπομπή. Παράνομη προσβολή του δικαιώματος επί του έργου (ΔΕΕ 2010/50).

ΕφΑθ 3095/2009

Προβολή έργων από τηλεοπτικές συσκευές ξενοδοχείου. Συνιστά δημόσια εκτέλεση, σύμφωνα με το άρ. 3, παρ. 1 του ν. 2121/1993. Προϋποθέσεις ορισμένου της αγωγής με βάση την προστασία οπτικοακουστικών έργων. Σύμβαση κινηματογραφικής παραγωγής και ποιές εξουσίες μεταβιβάζονται στον παραγωγό. (Βλ. και εισαγ. σημ. Κ. Παμπούκη, ΕΠΙΣΚΕΜΠΔ 2009, 765).

ΕφΑθ 885/2009

Πνευματική ιδιοκτησία. Προσδιορισμός πνευματικού δημιουργήματος. Διάκριση πρωτοτύπων έργων, διασκευών και μεταφράσεων. Προστασία αυτών. Αξιώσεις του δημιουργού σε περίπτωση παραβίασης της σχετικής προστασίας. Περιεχόμενο των αξιώσεων αυτών. Μεταβίβαση των σχετικών αξιώσεων. Συνιστά τυπική δικαιοπραξία, την έλλειψη του σχετικού τύπου την επικαλείται μόνον ο πνευματικός δημιουργός. Σύμβαση μετάφρασης. Νομοθετικό καθεστώς που εφαρμόζεται επ` αυτής. Καθορισμός αμοιβής. Ύψος αποζημίωσης σε περίπτωση προσβολής της πρωτότυπης μετάφρασης. Χρόνος παραγραφής της σχετικής αξίωσης (ΔΕΕ 2009/707). 

ΕφΑθ 101/2009

Πνευματική ιδιοκτησία. Χάρτες και αγωγή του Δημοσίου για την αναγνώριση των δικαιωμάτων του πνευματικής ιδιοκτησίας σε αυτούς. Ηθικό και περιουσιακό δικαίωμα των πνευματικών δημιουργών. Ως προστατευόμενο έργο είναι και οι χάρτες. Η ένδικη αγωγή ήταν ορισμένη. Οι χάρτες δεν αποτελούν κείμενα και δεν εκφράζεται με αυτές άσκησης πολιτειακής αρμοδιότητας, ώστε να μην επεκτείνεται σε αυτούς η προστασία του ν. 2121/1993. Αξιώσεις του δημιουργού επί προσβολής της πνευματικής ιδιοκτησίας. Δεν απαγορεύεται η αναπαραγωγή ενός έργου για ιδιωτική χρήση. Η χρήση στο πλαίσιο μιας επιχείρησης ή μιας υπηρεσίας ή ενός οργανισμού δεν συνιστά ιδιωτική χρήση. Διάθεση από την εναγομένη παραποιημένων χαρτών και πρόκληση στο Δημόσιο ζημίας ίσης με το ποσό που αυτό θα κέρδιζε από την πώληση σε αυτήν των αντίστοιχων χαρτών της Υδρογραφικής Υπηρεσίας. Επιδίκαση στην τελευταία χρηματικής ικανοποίησης λόγω ηθικής βλάβης (Δ/ΝΗ 2010/216).