ΑΠ 1496/2000

Ως πνευματικά έργα νοούνται πλην άλλων και οι μουσικές συνθέσεις. ΕφΑθ 7458/99 ΕπισκΕΔ 2000,749 (παρατ. Α. Ευαγγελίδου). Ως έργα που είναι αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας, η θέση σε κυκλοφορία των οποίων χωρίς δικαίωμα και κατά παράβαση του νόμου συνιστά την αξιόποινη πράξη του άρθρου 66 ν 2121/93, αποτελούν και οι βιντεοκασέτες και τα εξώφυλλα αυτών. Αιτιολογημένη καταδίκη της αναιρεσείουσας για παραγωγή 137 κλεψίτυπων βιντεοκασετών και 16 κλεψίτυπων εξώφυλλων θηκών βιντεοκασετών, με σκοπό παράνομης διάθεσής τους. Η μη αναφορά στην προσβαλλόμενη απόφαση των τίτλων των κινηματογραφικών έργων που είναι ενσωματωμένα στις παραπάνω βιντεοκασέτες, αναπληρώνεται από την αναφορά των τίτλων αυτών στο διατακτικό της απόφασης, το οποίο αποτελεί ενιαίο σύνολο με το αιτιολογικό, το οποίο παραδεκτώς συμπληρώνεται (Τμ. Ε΄ ΝοΒ 2001, σελ. 1037, ΠοινΧρ 2001, σελ. 548, ΠοινΔικ 3/2001, σελ. 321 περίλ.). 

ΑΠ 1317/2000  

ΑΠ 834/2000

Πολιτική αγωγή. Πότε δικαιούνται σε παράσταση πολιτικής αγωγής τα νομικά πρόσωπα. Απόλυτη ακυρότητα λόγω μη νόμιμης παράστασης πολιτικής αγωγής. Πνευματική ιδιοκτησία. Το ηθικό δικαίωμα του δημιουργού είναι διάφορο από το δικαίωμα αυτού ή των οργανισμών συλλογικής διαχείρισης να ζητήσουν χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης σε περίπτωση αδικοπραξίας. Νομίμως παραστάθηκε ως πολιτικώς ενάγων ο διευθυντής της ΕΠΟΕ, ανεξαρτήτως αν ήταν ή μη και εταίρος αφού ήταν νόμιμος εκπρόσωπος. Αν ο κατηγορούμενος διατυπώνει απλή ευχή και όχι αίτημα αναβολής της δίκης το δικαστήριο δεν υποχρεούται να απαντήσει. Ανάγνωση εγγράφου συντεταγμένου σε ξένη γλώσσα και απόλυτη ακυρότητα, εφόσον πρόκειται για αποδεικτικό στοιχείο. Ορθώς ελήφθησαν υπόψη από το δικαστήριο οι ξενόγλωσσοι τίτλοι των ταινιών χωρίς να μεταφραστούν. Καταδίκη για παράβαση του άρθρου 66 παρ. 1 του ν. 2121/1999 του κατηγορουμένου, ο οποίος ως πρόεδρος εταιρείας ιδιοκτήτριας τηλεοπτικού σταθμού, πρόβαλε τις επίμαχες κινηματογραφικές ταινίες χωρίς σχετικό δικαίωμα. Αβάσιμος ο ισχυρισμός περί συγγνωστής νομικής πλάνης του κατηγορουμένου. Ποινή και μετατροπή αυτής. Παράλειψη του δικαστηρίου να ερευνήσει αν συνέτρεχαν οι προϋποθέσεις αναστολής εκτέλεσης της ποινής και μερικά δεκτή η αναίρεση κατά το άρθρο 510 παρ. 1 στοιχ. θ` του ΚΠοινΔ (ΠοινΔικ 2000, σελ. 1062). 

Άρειος Πάγος 822/2000

Πνευματική ιδιοκτησία. Στοιχειοθέτηση του εγκλήματος του άρθρου 66 του ν. 2121/1993. Τέλεση της αξιόποινης πράξης κατ` επάγγελμα. Η έλλειψη αιτιολογίας και νόμιμης βάσης ως λόγοι αναίρεσης του παραπεμπτικού βουλεύματος. Η αιτιολογία είναι πλήρης όταν τα αποδεικτικά μέσα που λήφθησαν υπόψη προσδιορίζονται έστω και κατ` είδος. Παραπομπή για το παραπάνω αδίκημα κατ` εξακολούθηση και κατ` επάγγελμα του κατηγορουμένου, ο οποίος ως ιδιοκτήτης φωτοτυπείου προέβαινε στην αναπαραγωγή και στη θέση σε κυκλοφορία νομικών βιβλίων χωρίς σχετική άδεια με σκοπό τον πορισμό εισοδήματος. Περιστατικά. Μερικά αντίθετη εισαγγελική πρόταση (ΠοινΧρ 2001 σελ. 134, Υπερ. 2000 σελ. 1196). 

ΑΠ 731/2000

Για την πρόσδοση κακουργηματικού χαρακτήρα στην παράβαση του άρθρου 66 παρ. 1-3 ν 2121/93 (νόμου περί πνευματικής ιδιοκτησίας, συγγενικών δικαιωμάτων και πολιτιστικών θεμάτων), η κατ' επάγγελμα τέλεση προϋποθέτει να έχει καταδικασθεί ο δράστης για τα αδικήματα του πιο πάνω άρθρου ή για παράβαση των προϊσχυσασών διατάξεων περί πνευματικής ιδιοκτησίας με αμετάκλητη απόφαση σε στερητική της ελευθερίας ποινή. Στερείται της απαιτούμενης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας το βούλευμα με το οποίο το Συμβούλιο έκρινε ότι υφίστανται σοβαρές ενδείξεις εις βάρος του κατηγορουμένου ικανές να στηρίξουν κατηγορία εναντίον του για κακουργηματικού χαρακτήρα κατ' επάγγελμα τέλεση της παράβασης του άρθρου 66 παρ. 1-3 ν 2121/93, δεδομένου ότι δεν αναφέρονται σε αυτό ποια είναι τα μουσικά έργα του ελληνικού και ξένου ρεπερτορίου, που αποτελούν το αντικείμενο της πνευματικής ιδιοκτησίας, ούτε αναφέρονται ποιοι είναι οι ερμηνευτές και οι εκτελεστές των έργων αυτών, συγκεκριμένα δε, δεν προσδιορίζονται οι τίτλοι των μουσικών αυτών έργων, τα ονόματα των ερμηνευτών και των εκτελεστών και οι επωνυμίες των παραγωγών εταιριών, η έλλειψη άδειας των οποίων καθιστά παράνομη την εγγραφή και αναπαραγωγή των μουσικών αυτών έργων σε CD και την κατοχή τους με σκοπό τη θέση τους σε κυκλοφορία. Επιπλέον, στο προσβαλλόμενο βούλευμα δεν περιέχεται αιτιολογία σχετικά με τη συνδρομή της επιβαρυντικής περίστασης της κατ' επάγγελμα τέλεσης της παράβασης του άρθρου 66 παρ. 3 ν 2121/93, ώστε να ανακύπτει και θέμα εσφαλμένης εφαρμογής και ερμηνείας της εν λόγω ουσιαστικής ποινικής διάταξης (ΠοινΔικ 2000, σελ. 941 περίλ., ΠοινΧρ 1/2001, σελ. 67). 

ΑΠ 565/2000

Ορθή και αιτιολογημένη καταδίκη του αναιρεσείοντος για προσβολή του δικαιώματος των πνευματικών δημιουργών μουσικών έργων, δεδομένου ότι, ως ιδιοκτήτης καταστήματος πώλησης δίσκων και κασετών, κατελήφθη να έχει χωρίς δικαίωμα και κατά παράβαση του ν 2121/93 αναπαραγάγει από το πρωτότυπο και να κατέχει με σκοπό να θέσει στην κυκλοφορία μουσικά έργα που είναι αντικείμενο πνευματικής ιδιοκτησίας. Ειδικότερα δε διέθετε προς πώληση τις αναλυτικά αναφερόμενες στην απόφαση 699 μουσικές κασέτες, ενώ το δικαίωμα εκμετάλλευσης και αναπαραγωγής των συγκεκριμένων πνευματικών έργων ανήκε στις δύο πολιτικώς ενάγουσες εταιρίες. Τη διαχείριση και προστασία του περιουσιακού δικαιώματος των δημιουργών και των απορρεουσών από αυτό εξουσιών, οι δημιουργοί των έργων είχαν αναθέσει στην επίσης εγκαλούσα ΑΕΠΙ, που αποτελεί οργανισμό συλλογικής διαχείρισης και προστασίας του πιο πάνω δικαιώματός τους, σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 54 ν 2121/93 (ΠοινΔικ 2000, σελ. 913 περίλ., ΠοινΧρ 2000, σελ. 993). 

Άρειος Πάγος 446/1999

Σύμφωνα με το άρθρο 16 του ν 2387/20 «περί πνευματικής ιδιοκτησίας» που ισχύει ως επιεικέστερος, αντί του καταργήσαντος αυτόν ν 2121/93, επί των πράξεων που τελέστηκαν πριν από την ισχύ του τελευταίου νόμου (ΑΠ 492/96) «ο εν γνώσει ή δολίως, κατά παράβαση των διατάξεων του παρόντος νόμου εντύπως εκδίδων ... ή με οποιονδήποτε άλλο τρόπο ή τύπο διαδίκων συγγραφάς ή έργα τέχνης τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι τριών μηνών, κατόπιν εγκλήσεως του αδικηθέντος». Κατά την έννοια της διάταξης αυτής, σε συνδυασμό με τις διατάξεις του άρθρου 2 της Συμβάσεως της Βέρνης (ν 100/75) τιμωρείται όποιος καθ' οιονδήποτε τρόπο αναπαράγει ή διαδίδει, χωρίς άδεια του δικαιούχου, έργο πνευματικής δημιουργίας, δηλαδή έργο καλλιτεχνικό που έχει πρωτότυπο και αποκλειστικό δημιουργικό ύφος, συνδεόμενο με το πρόσωπο ορισμένου πνευματικού δημιουργού, ως φορέως του σχετικού δικαιώματος πνευματικής ιδιοκτησίας και δικαιουμένου σε υποβολή εγκλήσεως (ΔΕΕ 1999, σελ. 1010, ΠοινΔικ 1999, σελ. 641 (περίλ.), Υπερ 1999, σελ. 1171 - παρατ. Λ.Μ., ΝοΒ 1999, σελ. 1184). 

ΑΠ 1624/1998

Το έγκλημα της παραβάσεως των άρθρων 66 παρ. 1 και 3 εδ. πρώτο του ν 2121/93, τιμωρούμενο με ποινή φυλάκισης είναι πλημμέλημα. Στην προκειμένη περίπτωση, με το προσβαλλόμενο βούλευμα κρίθηκε ότι δεν πρέπει να γίνει κατηγορία κατά των αναιρεσιβλήτων-κατηγορουμένων, για παραβίαση της ανωτέρω διατάξεως που τελέσθηκε κατ' εξακολούθηση από 4.3.1993 μέχρι 18.12.1994. Συνεπώς η πράξη αυτή υπέκυψε σε παραγραφή και πρέπει να παύσει οριστικώς η ποινική δίωξη. ... επιπλέον, όταν ο πρώτος κατηγορούμενος ως επιμελητής του φερομένου ως κλεψίτυπου βιβλίου αποφάσισε να συμπεριλάβει σε αυτό τα παραπάνω έργα και απευθύνθηκε στις εκδοτικές επιχειρήσεις που είχαν τα δικαιώματα αυτών στην Ελλάδα, ζητώντας την άδεια να χρησιμοποιήσει το περιεχόμενο αυτών, κατέστησε σαφές στις εν λόγω εταιρίες, ότι δεν διαπραγματεύονται για την παροχή άδειας χρήσεως αποσπασμάτων αλλά για κάτι περισσότερο, που αφορούσε, είτε ολόκληρο το βιβλίο, είτε μεγάλα μέρη αυτού, που δεν μπορούσαν να θεωρηθούν αποσπάσματα, κατά την έννοια των διατάξεων περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Δεν πρέπει να γίνει κατηγορία για κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας (άρθρο 66 παρ. 1 και 3 εδ. α΄ του ν 2121/93 για διακεκριμένη πλαστογραφία με χρήση πλαστού κατά των κατηγορουμένων, ο πρώτος εκ τω οποίων επιμελήθηκε και ο δεύτερος εξέδωσε βοηθητικό εγχειρίδιο που διανεμήθηκε στους φοιτητές του ΤΕΦΑΑ και περιείχε στα δύο από τα τρία μέρη αυτού, πιστή μετάφραση αποσπασμάτων, μεταφρασμένων ήδη στην ελληνική, βιβλίων αλλοδαπών συγγραφέων καθώς δεν αποδείχθηκε ότι το βιβλίο διατέθηκε στο εμπόριο προς ελεύθερη πώληση, αντίθετα δε απευθυνόταν μόνο σε φοιτητές της συγκεκριμένης σχολής δεν είχε περιληφθεί στο διδακτικό πρόγραμμα αυτής τα προηγούμενα έτη και δεν είχε ζήτηση ή περαιτέρω απήχηση στο κοινό (ΠοινΧρ 1999, σελ. 921, ΠοινΔικ 1999, σελ. 224 - παρατ. Α. Μαγγανά, ΠοινΔικ 1999, σελ. 91 περίλ.). 

Άρειος Πάγος 315/1996

Η περί παραγραφής διάταξη του άρθρου 45 παρ. 1Α στοιχ. β~ του Ν 2172/1993 περιλαμβάνει και κάθε έγκλημα, το οποίο τελέστηκε από οποιονδήποτε με τη χρήση ραδιοτηλεοπτικού μέσου μαζικής ενημερώσεως ως μέσου πραγματώσεώς του και το οποίο προβλέπεται και τιμωρείται από τον Ποιν. Κώδικα ή άλλο ειδικό ποινικό νόμο, άρα και παραβάσεις της νομοθεσίας για την προστασία της πνευματικής ιδιοκτησίας. Η διάταξη δε αυτή του άρθρου 45 παρ. 1Α εδ. β~ του Ν 2172/1993 δεν προσκρούει στο άρθρο 4 παρ. 1 του Συντάγματος. (ΔΕΕ ΤΟΜΟΣ 1997, σελ. 155).  

Άρειος Πάγος 362/1995

Δικονομία ποινική. Δικαιοδοσία επί κακουργημάτων. Τα κακουργήματα της πειρατείας, αυτά κατά της ασφάλειας της σιδηροδρομικής ή υδάτινης συγκοινωνίας ή της αεροπλοϊας και τα συναφή με αυτά ακουργήματα ή πλημμελήματα δικάζονται από τα Τριμελή Εφετεία. (άρθρο 12 παρ. 1 του ν.1897/1990). Η ρύθμιση αυτή είναι δικονομική και έχει αναδρομική δύναμη χωρίς να αντίκειται στο Σύνταγμα και στο άρθρο 2 του ΠΚ. Εννοια του όρου "πολιτικό έγκλημα". Η αναβολή της δίκης για κρείσονες αποδείξεις ή για τη διενέργεια πραγματογνωμοσύνης ανήκει στην κυριαρχική κρίση του δικαστηρίου και δεν χρειάζεται ειδική αιτιολογία. Εξετάζονται παραδεκτά ως μάρτυρες στην ποινική δίκη αλλοδαποί εισαγγελείς ή ανακριτικοί υπάλληλοι, οι οποίοι άσκησαν τα καθήκοντά τους στο έδαφος της αλλοδαπής πολιτείας και κατά το ισχύον εκεί δίκαιο. Η καθυστερημένη προσαγωγή των πειστηρίων στο δικαστήριο δεν επάγεται δικονομική ακυρότητα αλλά αναβολή της δίκης. Στοιχειοθέτηση της αντικειμενικής και υποκειμενικής υπόστασης της ανθρωποκτονίας με πρόθεση και του εγκλήματος του άρθρου 1 παρ. 2 του ν.480/76. Πότε υπάρχει η νόμιμη αιτιολογία στην καταδικαστική απόφαση. Αυτοτελείς ισχυρισμοί. Ένσταση πλαστότητας εγγράφων. Εξουσίες του Δικαστηρίου. Περιστατικά. Απορρίπτεται η αναίρεση (ΠοινΧρ. 1995, σελ. 736).